week 19: 11 - 15 mei 2010 (hemelvaartsdag gesloten)

Dianne Nieuwland

 

www.diannenieuwland.nl


Uitnodiging


Tentoonstelling



De zoete inval

Haar vader was een kleine ondernemer met een technische werkplaats met draaibanken, machines en een schat aan spoeltjes, weerstanden, printplaten en zekeringen. Haar opa was hem voorgegaan en de herinnering aan die werkplaats, de geuren en kleuren haalt ze terug in haar kunst. Dianne Nieuwland, beeldend kunstenaar te Hengelo.

Haar kunst, althans hetgeen zichtbaar is bij Kolste bestaat uit witgeschilderde kistjes met daarin kleurige objecten van vilt en materialen uit haar geschiedenis. Ze heeft een doos vol kistjes bij zich, elk kistje verpakt in een soort washandjes van kleurige stof om beschadiging tegen te gaan. De kistjes heeft ze meestal zelf gemaakt en doen me denken aan de houten potloodkistjes met van die schuifjes uit mijn eigen jeugd, de zoete kleuren van de er in ondergebrachte vilten objecten doen me denken aan de Engelse drop die zo zoetig tegen je gehemelte bleef kleven en waar je toch niet van af kon blijven.

Ze kwam niet verder met wat ze wilde laten zien, de creativiteitscursussen konden haar niets meer leren en ze besloot de deeltijdopleiding van de AKI te gaan volgen. Die deeltijdopleiding staat sinds jaar en dag bekend als door studenten en vakbroeders als beste beoordeelde deeltijdopleiding autonome kunst van Nederland. Ze heeft even gekeken naar vormgeving, met name de architectonische variant waar de AKI prat op kon gaan, maar haar keuze viel toch op het meer autonome.

Zo een deeltijdopleiding doe je niet zo maar, zes jaar achter elkaar, vier avonden in de week naar school. Een full-time job daarbij is eigenlijk niet mogelijk. Ook Dianne ging part-time werken en werd in staat gesteld haar passie te volgen.

Op de AKI heeft ze les gehad van het Hengelose kunstenaarspaar Charl van Ark en Uli Langendorf maar ook van Ton Harmsen, die haar heeft leren kijken zoals ze zelf zegt. De passie voor vilt kreeg ze van Christine van der Heijden die ik daar zelf in haar atelier in Enschede, en laatst nog op een tentoonstelling bij Quinta Bies, mee aan de slag heb gezien. Ontegenzeggelijke invloeden dringen zich op en toch is het werk niet te plaatsen, hier is niet sprake van een kloon van de leermeesters die op haar pad kwamen. Hier is een materiaalonderzoeker bezig, misschien wel een verzamelaar, die met een heel historische en heel persoonlijke toets een eigen beeldtaal heeft ontwikkeld.

Ze legt me een kistje voor en ik voel aan het gelaagde vilt, als ik het doosje optil merk ik dat het ophang­haakje op een plek zit die maakt dat ik het beeld een kwartslag moet draaien. Voor mijn ogen verandert het beeld van een aangenaam kabbelende stroom tot een verticaal strakke compositie. Een compositie waar heel veel aandacht aan besteed is, ook in alle andere werken die ik te zien krijg. De samengestelde beelden bieden een kleurpalet waar over nagedacht is, secuur is het woord dat ik zoek. Secuur de samenstelling van de verschillende delen waaruit het beeld is opgebouwd alsof je naar een plattegrond kijkt (komt hier de architectonische vormgeving toch nog even om de hoek kijken?), een soort minifabriek in ogenschouw neemt alleen dan zonder mensen er in.

In 2004 studeerde ze af van de AKI en sinds die tijd is haar werk te zien geweest op tentoonstellingen in Borne, Delden maar ook in Deventer en mogelijk binnenkort ook in het Westen van dit land. Wanneer u haar werk nu hebt bekeken ga dan ook nog even naar haar website www.diannenieuwland.nl en geniet van de veelzijdigheid en zie dat haar kunst zich niet beperkt tot de wonderschone beelden die nu bij Kolste te zien zijn.

Ronald Schulp
11 mei 2010