week 25: 23 - 26 juni 2010

Fenneke ten Thij

 

woorden in de mond

Uitnodiging


Op donderdag 24 juni zullen van 19.00 tot 20.30 uur drie van de kunstenaars in de lunchroom aanwezig zijn. U kunt zich dan, naar eigen wens, laten fotograferen in de installatie. De foto zal via e-mail aan u toegestuurd worden.

Tentoonstelling



Het zijn maar woorden

U weet wel hoe dat gaat. Morgen gaat u een tentoonstelling bezichtigen. U verheugt zich er op. Maar tegelijkertijd wordt u overvallen door een gevoel van vermoeidheid: morgen naar de tentoonstelling. Dat betekent vroeg op! U wilt niet al te lang in de rij staan. En ook wilt u de hoge concentratie bezoekers voor de favoriete werken voor zijn. Want u heeft er een hekel aan om te moeten dringen. Voor een kunstwerk is het eigenlijk ongepast je zo ongegeneerd te laten gaan. Maar u bent er nu eenmaal en dan wilt u het ook zien. Oog in oog met het kunstwerk. Overweldigd worden. En om thuis de catalogus goed te kunnen bekijken heeft u toch een vergelijk nodig! De film was beter dan het boek… Eh! ik bedoel… het origineel toch beter…

Goed nieuws. Voor de tentoonstelling van Fenneke ten Thij – Woorden in de mond, mag u nog even blijven liggen. U mag uitslapen. Niet alleen omdat het in Hengelo is, en Hengelo is altijd in de buurt (Hengelo on my mind), maar ook omdat bij Kolste de tentoonstelling, de expositie, de installatie zo u wilt, pas tot haar volle recht komt bij een gevulde salon. U bent nodig. Niet alleen als toeschouwer, maar ook als deelnemer. U kunt dat actief doen, maar u kunt het ook en passant laten gebeuren.

Wat is er aan de hand? Zie: het persbericht + update voor de vier dagen van de week tentoonstelling van 23 - 27 juni 2010.  http://www.vdvdw.nl/. Aan het plafond zijn ingevulde tekstballonnen opgehangen, juist boven de stoelen aan de tafeltjes – juist! daar waar de argeloze bezoeker plaats neemt, misschien niet vermoedend wat hem boven het hoofd hangt. En wel in letterlijke zin: een uitspraak uit een bestaande strip, losgemaakt uit haar context en nu werkzaam in een nieuwe omgeving en min of meer vrij om te interpreteren, toepasbaar op iedere situatie die zich voor kan doen.

Als uiting in een strip waren de teksten al gecomprimeerd maar werden ze gestuurd door de tekeningen en het verloop van het verhaal. Daar nu van ontdaan zijn ze dankbare prooien van iedere dubbelzinigheid die men er maar aan toe wil kennen.

Nu denken we allemaal bij Oeh! en Ah! en Wham! ongeveer het zelfde. Hoe meer woorden echter, hoe groter de vrijheid. En dan kan het om ongekende vertrouwelijkheden gaan. Ziet men ze als heimelijke gedachten dan komt men – we spreken gemakshalve – bij Freud terecht. Stelt men zich voor dat die woorden met enig aplomb en gevoel voor theater worden uitgesproken, dan treedt het van Oekel-effect op. Pardon!? U hier? Wie had dat gedacht. U treft het. Uitgeslapen? Zo zie je er wel uit. Dit heb ik altijd willen zeggen. Maar je luistert nooit. Je haalt me anders de woorden uit de mond... Zie je die twee daar? Wat zullen ze van ons denken nu we hier zitten. Ze moesten eens weten.

Dus dat is fijn bedacht van Fenneke en haar bent. Dat we pas later op de dag mogen komen. Als er al meer mensen zijn. En dat we dan plaats mogen nemen. Daar waar we ons vertrouwd bij voelen of juist bij datgene wat we nooit durfden te denken of zeggen. Woody Eh.. Zie mij eens!

Wel gemeen van Fenneke en haar bent om de achteloze bezoekers die van vroeg noch laat niet weten, maar gewoon gewoonte getrouw… Ach nee… Die kunnen daar wel tegen… bovendien… hebben ze het wel eens in de gaten…? …Oei! Hoe laat ik me nu kennen. Dit moet een tekstballon zijn. Edelachtbare – dit was een tekstballon, eerlijk waar!

Jan Knigge

22 juni 2010